Since the 1960s, the women’s movement has been engaged in a systematic and constant critique of media institutions and their output. In a world in which the media increasingly provide the “common ground” of information, symbols, and ideas for most social groups, women’s representation in the media helps to keep them in a place of relative powerlessness. The term “symbolic annihilation,” coined by George Gerbner in 1972, became a powerful and widely used metaphor to describe the ways in which media images render women invisible.

പത്രപ്രവര്‍ത്തകന്റെ ഭാഷയും സൃഷ്ടിയും എങ്ങനെ സാഹിത്യത്തിന്റെ വകുപ്പില്‍പെടുത്തും എന്നു സംശയിക്കുന്നവര്‍ ധാരാളം. സാഹിത്യമെന്നതു കഥയും കവിതയും നോവലും മാത്രമാണെന്ന അബദ്ധചിന്തയാണ് ആ സംശയത്തിന് അടിസ്ഥാനം. സാഹിത്യം രണ്ടു തരത്തിലുണ്ട്. അനുഭൂതി പകരുന്ന ഒരു വിഭാഗവും അറിവ് പകരുന്ന ഒരു വിഭാഗവും. നോവല്‍, കഥ, കവിത, നാടകം തുടങ്ങിയവ അനുഭൂതി പകരുന്ന സാഹിത്യവിഭാഗത്തില്‍ ഉള്‍പ്പെടും. അതേസമയം ജീവചരിത്രം, സാഹിത്യവിമര്‍ശനം, തത്വചിന്ത തുടങ്ങിയവ അറിവുപകരുന്ന സാഹിത്യശ്രേണിയില്‍ പെടുന്നവയാണ്.

We commonly use a nail to hang up a beautiful picture on the wall. The nail is the prop that supports the picture. Regardless of whether this prop is short or long, thick or thin, the significance of the nail goes only as far as it provides support to the picture. It can never replace the picture nor can it add any value to the picture which has its own intrinsic worth making it beautiful. However, imagine a situation in which the nail is larger and thicker than is necessary, is painted in eye-catching colours, and is decorated.

സമകാലിക മലയാളപത്രപ്രവര്‍ത്തനത്തെ വിശദീകരിക്കാന്‍ സഹായിക്കുന്ന രൂപകമാണ് ഉരുകിപ്പരക്കുന്ന ഒരു ഖരരൂപത്തിന്റേത്. ആധുനികത്വ(modernity)ത്തില്‍നിന്ന് ഉത്തരാധുനികത്വ(Postmodernity)ത്തിലേക്കുള്ള മലയാള മാധ്യമസംസ്‌കാരത്തിന്റെ വികാസത്തില്‍ സംഭവിച്ചിട്ടുള്ള ഹിമയുഗങ്ങളെക്കൂടി അത് പ്രതീകവത്കരിക്കുന്നു. ദേശത്തെയും ഭാഷയെയും സ്വത്വത്തെയും കുറിച്ചുള്ള പുതിയ ബോധത്തില്‍നിന്നു രൂപപ്പെട്ടതാണ് മലയാള പത്രപ്രവര്‍ത്തനം. കൊളോണിയല്‍ വിദ്യാഭ്യാസത്തിലൂടെ ലഭിച്ച ആധുനികത്വബോധത്തിന്റെ ഭാഗമായിരുന്നു അത്.